Say what?! Already 1 month in BCN!

Ja jongens, al 1 maand in Barcelona! Voelt soms als een rollercoaster, het gaat allemaal hevig en snel. Maar het gaat goed. We zijn van nature positievelingen dus we zien niet zo snel een hindernis als een onoverkomelijk probleem of een domper op de feestvreugde.

In deze maand stelden we allerlei zaken vast.

Zo kozen we een heel leuke wijk om te wonen. Onze wijk is Sarrià-Sant Gervasi. Wie Barcelona eerder bezocht weet vast dat het toeristische centrum, waar de Sagrada Familia, de Rambla, Casa Batlló en Casa Mila zich bevinden, eerder vlak is. Maar je herinnert je ongetwijfeld ook de stevige klim naar Parc Guell?! Wel, wij wonen net op de grens tussen vlak en hellend. Als we ons 'horizontaal' verplaatsen (bv. om boodschappen te doen, naar de sportclub te gaan) dan is het allemaal vrij vlak. Maar als we naar school gaan en ons 'verticaal' verplaatsen, dan is het flink klimmen. Met een lege, elektrische bakfiets kan ik perfect tot aan de school van de meisjes fietsen, maar met een gevulde bakfiets is het een stevige work-out! De weg naar huis vinden we dan wel zalig natuurlijk! (Tip voor wie Barcelona bezoekt: bussen benoemd met een 'H' rijden horizontaal en bussen met een 'V'... juist, verticaal 😎).
Ons appartement ligt vlakbij de 'Diagonal'. Deze drukke avenue loopt diagonaal - of wat dacht je?! - door de stad en er rijden heel wat buslijnen op. We hebben dus het voordeel dat we heel snel op de grote baan zitten die ons overal heen brengt, maar we hebben ook het voordeel dat we er de geluidsoverlast niet van hebben. We verplaatsen ons dus steevast met de fiets of met de bus.

Daarnaast telt onze wijk tal van leuke restaurantjes en winkeltjes. Er zijn tal van leuke boetiekjes en ambachtslieden. Ik heb jammer genoeg de tijd nog niet gehad om ze binnen te stappen, maar dat staat bovenaan de to do-list! Ik zal op mijn Instagrampagina eens wat foto's posten van die winkeltjes.

's Ochtends nemen we eigenlijk altijd de bus om de hoek en/of de metro naar school. Steevast staan daar een aantal andere ouders die hun kinderen naar school brengen. Zo ontmoette ik Doug en Dililah met hun dochters Selma en Lyna uit Californië, Lina, Marius en hun dochtertje Ester uit Noorwegen, de ouders van Johan uit Zuid-Afrika, de Amerikaanse Lauren met haar zoon Anthony en wekelijks komt er nog wel iemand bij. Stuk voor stuk sympathieke mensen! In een andere post vertel ik zeker meer over hen.

Zo stellen we ook vast dat we in een tof appartement wonen. Het kan ongetwijfeld altijd nóg beter, maar het kan ook veel minder goed! Daarnaast zijn de huurprijzen gigantisch hoog in Barcelona. Dat zou onder andere te wijten zijn aan AirBNB, hoewel die markt nu helemaal in elkaar is gevallen door corona. Eigenlijk was het appartement waarin we wonen boven ons budget. Maar omdat er op dit moment zo weinig verhuurd geraakt, konden we onderhandelen over de prijs en was het dus wel mogelijk. 
Sinds eind februari was ik de huizenmarkt beginnen volgen. Mathieu raadde dat af omdat we toch niet meteen zouden kunnen verhuizen. Toch ben ik het aanbod blijven bekijken en achteraf gezien ben ik heel blij dat ik dat gedaan heb, want daardoor wist ik perfect wat er al lange tijd te huur stond en wat de crisis met de huurprijzen deed. Zo zag ik dat veel appartementen tot 30% daalden in prijs. Et voilà!

We wonen in een volledig gerenoveerd en degelijk appartement met de nodige ruimte voor ons vijven. De toeters en bellen die onze nieuwbouwwoning had, hebben we hier niet, maar dat maakt ons niet ongelukkig. 

We merken ook dat we een leuke en vooral goede school kozen voor de kinderen. Uiteraard vertrokken ze de eerste dagen met een klein hartje naar deze vreemde school waar talen gesproken worden die ze niet machtig zijn en met een ietwat anders onderwijssysteem. De eerste dagen waren er traantjes, veel knuffels en fluisteringen dat ze terug mee naar huis wilden (en natuurlijk brak mijn hart dan!), maar op het einde van de dag waren er telkens lachende gezichtjes omdat het allemaal wel meeviel.

Een maand later heeft Eloïse een heleboel vrienden en vriendinnen waarmee ze het heel goed kan vinden. In haar klas zit de Waalse Jeanne. Ze zitten naast elkaar en Jeanne neemt Eloïse mee en vertaalt naar het Frans waar nodig. Er wordt heel wat geknutseld en getekend waardoor Eloïse haar talent ten volle kan benutten en haar klasgenootjes steeds onder de indruk zijn. Door hen haar trucjes te leren (die ze zelf online leert van de Nederlandse Jill en Pinterest) was het ijs snel gebroken.

Voor Léonie was het wat moeilijker. Haar klasgroep is jonger en er zitten veel Spaanse kinderen. Op de speelplaats wordt er heel wat Spaans gesproken en daardoor bleef ze vaak alleen achter. Op het einde van de eerste week geraakte ik aan de babbel met Anouk, een Vlaamse mama met een dochter in de andere klas. We stelden de meisjes aan elkaar voor en Léonie had het gevoel dat ze tijdens de speeltijd bij iemand terecht kon die haar verstond. Dat heeft haar de eerste twee weken enorm geholpen. Vanavond vroeg ze me of haar vriend Pedro eens mag komen spelen in het weekend. Met die Spaanse vriendjes komt het dus ook wel goed. 

In een volgende blog vertel ik nog wel in detail hoe ze het doen in de lessen en over de dagelijkse discussies tussen de meisjes hoe ze iets leerden in de Spaanse of Catalaanse les. Maar het is alvast duidelijk dat ze er sneller mee weg zullen zijn dan wij! 😄

Ook Happy Way, de crèche die ons werd aangeraden, is fantastisch! Dagelijks krijg ik een verslagje van hoe César zijn dag was, aangevuld met foto's. Als ik wil kan ik ook piepen via de webcam. 't Ventje stapt er elke dag lachend binnen en dolgelukkig buiten. Tot nu toe ging ie van 9u 's morgens tot 15u 's middags. Omdat hij er zo happy is, het voor ons een rush is om alles gedaan te krijgen tussen 10u - 15u (professioneel) en 15u - 17u (kids ophalen) én omdat hij thuis enorme deugnieterijen uitsteekt, blijft hij vanaf morgen tot 17u. Dat zal wat ademruimte geven en ik ben er zeker van dat César dat niet als een straf zal ervaren.

Zo vallen de allerbelangrijkste dingen dus heel goed mee. Ik zou zelfs durven zeggen dat het beter meevalt dan ik had durven verwachten!

Nu we hier 4 weken zijn, heb ik ook 't gevoel dat alles in de plooi valt en dat ik eindelijk een ritme begin te vinden.

Wilt dat zeggen dat er dan niks tegenvalt? Nee, natuurlijk niet! Maar het gaat om 'kleine' dingen. Dingen die ons de zin in dit avontuur en deze kansen niet ontnemen. Ik ben ervan overtuigd dat als je positief in het leven staat, je veel positieve zaken terugkrijgt. Ook wel: wie goed doet, goed ontmoet. Met deze wijze woorden groet ik je.

Hasta la próxima! 

Mantenerse sanos!